Γεώργιου Φουρτούνα

Ευδοκίας Καλαφατοπούλου – Φουρτούνα

ΟΙ ΜΕΛΕΝΙΚΙΩΤΕΣ

ΣΤΟ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

1913-2011

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2011

Μέσα στις σελίδες ενός καινούργιου βιβλίου, ο Ταξίαρχος ε.α  οικονομολόγος Γεώργιος Φουρτούνας και η σύζυγος του Ευδοκία Καλαφατοπούλου, υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, αποτυπώνουν τη σταδιακή ενσωμάτωση των προγόνων τους, κατοίκων της πλούσιας σε Βυζαντινή  παράδοση πόλης του Μελένικου, με τους ντόπιους κατοίκους και τους άλλους πρόσφυγες του Σιδηροκάστρου, μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, που εκχώρησε την προαιώνια ιστορική τους πατρίδα στη Βουλγαρία.

                                 

Είναι  μια πνευματική κληρονομιά, που την αφιερώνουν στα παιδιά τους, όπως αναφέρουν στις πρώτες σελίδες του βιβλίου. Εκτιμώ όμως ότι η εργασία τους αυτή, αποτελεί κληρονομιά για στους απογόνους όλων των Μελενικίων, που εγκαταστάθηκαν μετά το 1913 στο Σιδηρόκαστρο και πολύτιμο βοήθημα για τον ιστορικό του μέλλοντος. 

Με τη συγκινητική  πρωτότυπη επιστολή του ήρωα των Βαλκανικών πολέμων Ταγματάρχη Βελισσαρίου,  την οποία έγραψε από το Μελένικο προς τη γυναίκα του στις 3-7-1913, μια ημέρα νωρίτερα από τον ηρωικό του θάνατο, που την παραθέτουν αυτούσια, όπως αυτή δημοσιεύτηκε το 1962 στο τεύχος 63-35 του περιοδικού «ΗΩΣ», εισάγουν οι συγγραφείς τον αναγνώστη στο κλίμα των ημερών, που ήταν όμως για τους κατοίκους της ιδιόρρυθμης, όπως τη χαρακτηρίζει πόλης, το τέλος μιας ιστορίας αιώνων.

Με πλούσιο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό, καταγράφουν τις δραστηριότητες και εκδηλώσεις του Συνδέσμου Ευελπίδων Μελενίκου και της Αδελφότητας Κυριών και Δεσποινίδων «Η Αρμονία», των δύο σωματείων, τα οποία συνεχίζουν μέχρι σήμερα την ιστορία και την παράδοση του Ακρίτα του Βορρά.

Με αναφορά σε πρακτικά και καταγραφή των διοικητικών συμβουλίων των δύο Συνδέσμων από το 1913 και ιδιαίτερη μνεία στους μεγάλους ευεργέτες, που συνέχισαν με τα κληροδοτήματά τους να τιμούν και να ευεργετούν τους συμπατριώτες τους  στη νέα τους πατρίδα, όπως επίσης και βιογραφικά στοιχεία των πρώτων Μελενικίων προσφύγων του Σιδηροκάστρου, επιχειρούν να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη τους. Τη μνήμη αυτή, τη συμπληρώνει  ακόμη και η ιστορική καταγραφή των ονομάτων των Μελενικίων επαγγελματιών, που συμμετείχαν στις συντεχνίες του Σιδηροκάστρου, αλλά και σ’  άλλες δραστηριότητες της κοινότητας τους.

Μέσα από το υλικό αυτό, ξεδιπλώνεται ακόμη και όλη η νεότερη ιστορία της νέας πατρίδας των Μελενικίων, του Σιδηροκάστρου, το οποίο βέβαια, από το 1836 αποτελούσε τη δίδυμη αδελφή της πόλης τους, με την οποία είχαν αναπτύξει οι Μελενίκιοι οικογενειακές σχέσεις, εκτός από τις εμπορικές και πνευματικές.

Αξίζει όμως ιδιαίτερης προσοχής, η φωτογραφία του νεαρού Μελενικιώτη πωλητή κουλουριών Γεωργίου Φουρτούνα, στη σελίδα 306. Εκτιμώ ότι θα συγκινήσει πολλούς, διότι όπως ανέφερα και σε προηγούμενη παρουσίαση βιβλίου των ιδίων συγγραφέων, ο σημερινός ταξίαρχος ε.α Γεώργιος Φουρτούνας, ο οποίος εικονίζεται σ’ αυτήν, αποτελούσε για εμάς τους συνομήλικους του πρότυπο βιοπαλαιστή.

Σήμερα, στις δύσκολες ημέρες που διέρχεται η χώρα μας και η ανεργία στις νέες ηλικίες αυξάνει συνεχώς, η φωτογραφία αυτή, η οποία αναδεικνύει και τις άλλες αρετές του συγγραφέα, ίσως  ν’ αποτελέσει μια νότα αισιοδοξίας, για τους νέους, που επιθυμούν επάξια  να κερδίσουν τη ζωή.